Cezary Dobies tak pisze o swoim pomyśle – Wolnym Rynku Poetyckim:
Bycie poetą oznacza nieustanne poszukiwanie siebie. Tę drogę można podzielić na dwa etapy: w pierwszym – dziecko jest poetą; w drugim – poeta poszukuje w sobie dziecka. Na początku dzieci wstydzą się swych wierszy, pokazują je z nieśmiałością. Później twórca jest dojrzały i odważniejszy, ma za sobą publikacje i wydane książki, ale nadal powraca do tej dziecięcej szczerości, która nakazywała mu z pasją stawiać pierwsze wątłe wersy. Jest w tym mieście siła, która już nie raczkuje i nie wstydzi się swoich kolejnych kroków. I to właśnie ona będzie główną bohaterką Wolnego Rynku Poetyckiego. Chcemy dać poezję miastu, bo wierzymy, że miasto bez poezji jest martwe, jak odnowiona kamienica bez mieszkańców. Wolny Rynek Poetycki niech będzie zatem manifestacją naszej miłości do Torunia.

To już VIII edycja Wolnego Rynku Poetyckiego, podczas którego swój wieczór autorski będą mieć laureaci XXIII Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego O liść konwalii im. Zbigniewa Herberta:

Tomasz Bąk (I nagroda) i Piotr Gajda (II nagroda).

Ponadto udział wezmą:
Joanna Solarska, Agnieszka Filipiak, Arkadiusz Buczek, Katarzyna Kaczmarek, Paulina Danecka, Dominik Rokosz, Małgorzata Trzpil, Marta Ćwiklińska.

Spotkanie poprowadzi Grzegorz Giedrys.

Tomasz Bąk – młody poeta z Tomaszowa Mazowieckiego, ale już z sukcesami (laureat konkursów Pan Cogito po latach, TJW O Puchar Wina oraz XXIII Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Zbigniewa Herberta). Także gitarzysta „poszukujący”, dzisiaj w formacji pod nową nazwą Sleeping Dogs Lie(wcześniej Les Couers).

Piotr Gajda – poeta, publikował w m.in. w Tyglu Kultury, Opcjach, Arteriach. Laureat ogólnopolskich konkursów poetyckich m.in. im. J. Bierezina, W. Bąka i W. Sułkowskiego oraz turniejów jednego wiersza. Zdobywca II miejsca w XXIII Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim O liść konwalii im. Zbigniewa Herberta. Mieszka w Tomaszowie Mazowieckim. Jego debiut książkowy to Hostel.

VIII edycję Wolnego Rynku Poetyckiego zwieńczy występ zespołu założonego przez Grzegorza Kmitę „Patyczaka” – Brudne Dzieci Sida – zespołu podwójnie nietypowego. Po pierwsze, gra w wyjątkowo skromnym, bo… jednoosobowym składzie, po drugie – wykonuje punk rocka nie na przesterowanych wzmacniaczach, lecz na gitarze akustycznej.

Do Patyczaka przylgnęła etykietka „punkowego barda„, zdarza się też usłyszeć określenie „punkowa poezja śpiewana„. Nie bez powodu – Brudne Dzieci Sida grały nie tylko w undergroundowych klubach czy na plenerowych festiwalach, ale też na takich imprezach jak „Wiosna poetów” w Toruniu, czy – wielokrotnie – „Miasto i poeci” w Warszawie. Teksty Patyczaka docenia i publiczność koncertowa, i środowisko literackie. Jeden z krytyków – Paweł Dunin Wąsowicz, naczelny i wydawca pisma kulturalnego „Lampa„, dostrzegł w jego rymach „wyjątkowe w polskim punk rocku elementy liryki osobistej”, choć od razu trzeba tu dodać, że Patyczak w razie potrzeby nie waha się użyć także mocniejszych sformułowań.

Teksty Brudnych Dzieci Sida opowiadają o prawdziwym świecie, i zwykłych (czasami bardzo zwykłych) ludziach.. W bardzo prosty i brutalny sposób pokazują świat oraz historię wybranych osób, które jak przyznał Patyczak w pewnym wywiadzie są autentyczne.

więcej informacji na: http://www.brudne.art.pl/ oraz http://www.agrafka.art.pl/