Wulgarny, drapieżny, a przy tym zdystansowany i najzwyczajniej w świecie zabawny. Rudnicki, jako jeden z niewielu, nie boi mówić się mocno i odważnie. Jego język jest giętki i mięsisty. W krótkich, często nawet 2-stronicowych tekstach potrafi rozebrać na części pierwsze to, co Polaków uwiera najbardziej. Na co dzień mieszkający w Niemczech pisarz potrafi niezwykle celnie ocenić i nazwać sytuacje, które nam, mieszkającym w kraju zwykle umykają.

Cokolwiek by o Rudnickim nie mówić, jest to pisarz, który nie pozostawia czytelnika obojętnym. Jego teksty potrafią zdenerwować, wytrącić z równowagi, ale zawsze zmuszają do myślenia. Literat nie boi się dotykać zarówno tematów pozornie błahych, jak i zupełnie poważnych. W nominowanym do nagrody Nike zbiorze opowiadań Śmierć czeskiego psa oprócz absurdalnych fantasmagorii można znaleźć też precyzyjne minibiografie, w których pisarz na zaledwie kilku stronach portretuje Andersena czy Almę Mahler.

W Dworze Artusa świeżo upieczony laureat Literackiej Nagrody Miast Partnerskich Torunia i Getyngi im. S. B. Lindego opowie o swojej twórczości, nie pomijając także ostatnio wydanej książki zatytułowanej Trzy razy tak.

Pewną kreską rysuje zawijasy absurdu istnienia, pewnym tonem rzuca mięchem i pogwizduje romantyczne frazy. Historie prawdziwe przeradzają się w fantasmagorie, jak ta o martyrologicznym człowieku kanapce mającym promować polski film na europejskim festiwalu czy ta o człowieku z kuchennym blatem na głowie. Dochodzi tu do alchemicznego, świeckiego cudu – odwieczna żółć i 'wkurw’ polski przeistaczają się w radość istnienia, zabójczy humor i nieodparty liryzm.
Kazimiera Szczuka, „Wysokie obcasy”