Mimo że filozofowie poszukują mądrości, nieobca im jest głupota. W tym znaczeniu, że nad nią rozmyślają i szukają sposobów by jej uniknąć, ale też w innym – że im samym zdarza się, jak każdemu, zgłupieć.

Tradycyjnie rozumiemy głupotę jako pewien deficyt intelektu, słabość władz poznawczych, czasem rodzaj schorzenia głowy (jako siedliska rozumu), ale nie jako skazę charakteru moralnego. Czy słusznie? Czy tak jak czasem głupiejemy przy rachunkach czy popadamy w stupor poznawczy, nie przydarza się nam coś podobnego w doświadczeniu moralnym? Przecież i w dziedzinie tego, co etycznie słuszne, zdarza się nam ulec jakiejś pomroczności jasnej, palnąć głupstwo albo do reszty zidiocieć. Co więcej, czy niekiedy nie dzieje się tak, że jednocześnie zachowujemy pełną klarowność i ostrość myślenia a jednocześnie kompletnie gubimy się moralnie. Podczas najbliższego Czwartku z filozofią przeniesiemy się do wirtualnego świata kultury na naszym YouTube i Facebooku, gdzie wspólnie spróbujemy się nad tymi kwestiami zastanowić. I nie zgłupieć przy tym.